W poprzednim artykule cyklu „Ikony Wielkiej Brytanii” przedstawiłem Wam historię Oxfordu, aż do roku 1650 kiedy to Kanclerzem, znajdującego się w mieście, uniwersytetu został Oliver Cromwell. W ramach minicyklu „Ponglish w Oxfordzie” „Ikony Wielkiej Brytanii” zapraszają na kolejny artykuł z serii artykułów o Oxfordzie. Dziś o najbardziej prestiżowej uczelni w Europie. Zapraszam na Oxford University!
Oxford jako najstarszy uniwersytet w anglojęzycznym świecie jest unikatową i historyczną instytucją. Podobnie jak w przypadku miasta tak samo niema oczywistej daty założenia uniwersytetu, ale jakieś formy nauczania w Oxfordzie istniały już w 1096 roku, a od 1167 roku, kiedy to król Henryk II zakazał angielskim studentom nauki na uniwersytecie w Paryżu, nauczanie szybko się rozwijało. W 1188 roku nauczyciele akademiccy z Oxfordu wysłuchali publicznego odczytu historyka Geralda z Walii, a około roku 1190 na uniwersytet przybył Emo z Fryzji – pierwszy znany student z zagranicy, zapoczątkowując tym samym uniwersystecka tradycje międzynarodowych powiązań naukowych.
W XIII wieku zamieszki między mieszkańcami, a studentami przyspieszyły założenie akademików, które zostały zastąpione przez pierwsze oxfordzkie kolegia. Uniwersytet oraz założone pomiędzy 1249 a 1264 rokiem kolegia Balliol i Merton są najstarsze. Niespełna sto lat później Oxford osiagnął sławę większą niż każdy inny ośrodek naukowy i uzyskał pochwały papieży, mędrców, królów etc. W 1355 roku, król Edward III zapłacił daninę Uniwersytowi za nieoceniony wkład w nauczanie. W czasie wojny domowej Uniwersytet wspierał Rojalistów, a „Convocation House” był siedzibą kontrparlamentu króla Jakuba I. Pod koniec XVII wieku Oxfordzki filozof John Locke podejrzewany o zdradę został zmuszony do ucieczki z kraju.
W epoce Wiktoriańskiej Uniwersytet przybrał wiodącą rolę szczególnie w kwestiach religijnych kontrowersji.Od 1833 roku „The Oxford Movement” ( Pol. „Ruch Oxfordzki” – XIX-wieczne stowarzyszenie członków Kościoła anglikańskiego, których celem była reforma anglikanizmu. Ruch ten był zwolennikiem katolickiej tradycji kultu.), dążył do ożywienia katolickich aspektów Kościoła anglikańskiego.W 1845 roku jeden z liderów ruchu – John Henry Newman stał się Katolikiem a później został Kardynałem. Piętnaście lat później, w 1860 roku, w uniwersyteckim muzeum miała miejsce słynna debata pomiędzy Thomasem Huxleyem i biskupem Wilberforce.
Od 1878 roku były otwierane sale wykładowe dla kobiet, a w 1920 roku kobiety zostały dopuszczone do pełnego członkostwa. Pieć wyłącznie męskich Kolegiów przyjęło pierwsze kobiety w 1974 roku i od tego czasu wszystkie Kolegia zmieniły ich status przyjmowania studentów, przyjmując zarówno kobiety jak i mężczyzn. St Hilda’s College, które od początku było wyłącznie żeńską szkołą, było ostatnim jednopłciowym kolegium oxfordzkim. Od 2008 roku zaczęło przyjmować również mężczyzn.
W XX i w początkach XXI wieku Oxford dodał do swojego głównego rdzenia humanistycznego nowe możliwości badawcze w postaci nauk przyrodniczych i stosowanych włączając w to medycynę. Czyniąc to uczelnia ulepszyła a zarazem wzmocniła swoją rolę międzynarodowego centrum nauki i miejsca intelektualnych dyskusji.
Bądź pierwszy, który skomentuje ten wpis