Wynalezienie samolotu otworzyło przed ludzkością nowe możliwości podróżowania po świecie. Znacząco też skróciło czas samej podróży. Pomimo, że są na świecie osoby, które obawiają się korzystania z samolotów, to rozwój tego środka transport przyczynił się do tego, że dziś jest on uważany za najbezpieczniejszy środek transportu jaki kiedykolwiek został wymyślony. Powstanie samolotów wiązało się również z potrzebą przygotowania specjalnego miejsca, gdzie ten typ transportu mógłby się odbywać i dlatego też wraz powstaniem samolotów zaczęły powstawać lotniska wraz z całą infrastrukturą. Rozwój technologiczny samych maszyn, wzrost natężenia ruchu pasażerskiego czy też powstawanie kolejnych linii lotniczych, wszystko to doprowadziło też do rozwoju samych lotnisk, które chcąc nadążyć za zachodzącymi zmianami zaczęły również się rozwijać i stawać coraz bardziej nowoczesnymi. W dzisiejszym artykule przyjrzymy się historii jednego z takich lotnisk. Dziś mam przyjemność zaprosić Was, drodzy czytelnicy, na jedno z najbardziej zatłoczonych i najbardziej znanych międzynarodowych lotnisk na świecie, a na pewno w Europie. Zapraszam na Heathrow.
Początki najbardziej zatłoczonego dzisiaj międzynarodowego lotniska na świecie sięgają roku 1930 kiedy to Richard Fairey-brytyjski konstruktor silników lotniczych i samolotów, zapłacił £15.000 pastorowi z Harmondsworth za 150 akrową działkę pod budowę prywatnego lotniska do montażu i testowania samolotów. Posiadające jeden trawiasty pas startowy i kilka pospiesznie wybudowanych budynków Great West Aerodrom (Jak nazywane było lotnisko) Faireyego stał się skromnym początkiem dla dzisiejszego Heathrow.
Wybuch II Wojny Światowej spowodował zarekwirowanie przez brytyjski rząd ziemi w okolicach wisoki Heath Row włączając w to także Great West Aerodrome i wybudowanie tam bazy RAF Heston dla samolotów transportowych dalekiego zasięgu. Wybudowano wieżę kontroli lotów w typie RAF, a pasy startowe rozmieszczono według wzoru „Gwiazdy Dawida”. Prace rozbiórkowe wsi wraz z przygotowaniem terenów pod pasy startowe rozpoczęto w 1944 roku Wraz zakończeniem działań wojennych RAF nie potrzebował już innego lotniska i oficjalnie 01 stycznia 1946 roku lotnisko przeszło w ręce Ministerstwa Lotnictwa jako nowe londyńskie lotnisko cywilne.
Za pierwsze pasażerskie terminale służyły byłe wojskowe namioty, które tworzyły namiotowe miasteczko wzdłuż „Bath Road”. Były to bardzo prymitywne terminale, ale wygodne wyposażone w fotele, sofy w kwieciste wzory i małe stoliki, na których w wazonach stały świeże kwiaty. Pasażerowie, by dostać się na pokład stojącego na płycie postojowej samolotu, szli po drewnianych deskach chroniącymi ich stopy przed błotnistą nawierzchnią. Zimą w namiotach było bardzo zimno ze względu na brak ogrzewania za to latem usuwano ściany namiotów, by zapewnić swobodny przepływ chłodnego powietrza.
Wraz z końcem pierwszego roku działalności lotniska skorzystało z niego 63.000 pasażerów, a w roku 1951 roku liczba ta wzrosła do 796.000. Wzrastający ruch pasażerski spowodował potrzebę budowy stałych budynków. Do zaprojektowania nowych budynków wybrano brytyjskiego architekta Fredericka Gibberda. Jego plan zakładał stworzenie centralnego obszaru, który byłby dostępny przez podziemny tunel biegnący pod oryginalnym głównym pasem startowym. Punktem centralnym planu Gibberda była wieża kontroli o wysokości 122 stóp (37 metrów) Był tam także terminal pasażerski nazwany „Europa Building” i biurowiec o nazwie „Queens Building”.
Po zamknięciu, w 1961 roku, starego terminalu w północnej części lotniska linie lotnicze działające na lotnisku korzystały albo z „Europa terminal” albo „The Oceanic terminal” (Obecnie terminal 3). W 1969 r., wraz z nadejściem epoki odrzutowców Boeing 707 z lotniska korzystało pięć milionów pasażerów rocznie, otworzono więc „Terminal 1”. W latach siedemdziesiątych dzięki samolotom Concorde i szerokokadłubowym odrzutowcom takim jak Boeing 747 świat stał się bardziej dostępny dla podróżujących. Wraz z końcem dekady lotnisko obsługiwało blisko 27 milionów pasażerów rocznie, co spowodowało, że pojawiła się potrzeba uruchomienia kolejnego terminalu. W 1986 roku otwarto więc „Terminal 4” dla podróżujących w sprawach biznesowych.
Całkowita powierzchnia najbardziej zatłoczonego obecnie lotniska na świecie wynosi 1.227 ha. Lotnisko posiada dwa pasy startowe: północny o wymiarach 3.902m x 50m oraz południowy o wymiarach 3.658m x 50m. Na lotnisku znajdują się 133 stanowiska lotnicze z rękawami, 64 stanowiska oddalone od terminalu oraz 15 stanowisk Cargo. Na lotnisku działają 84 linie lotnicze z 203 miejscami docelowymi w 84 krajach. Według oficjalnych danych w 2018 roku lotnisko obsłużyło 80,1 miliona pasażerów.
Bądź pierwszy, który skomentuje ten wpis