Mająca ponad 96 metrów wysokości, licząca 11 pięter wieża zegarowa jest obowiązkowym punktem na liście miejsc do odwiedzenia każdego kto przylatuje na wyspy. Ikona nie tylko Wielkiej Brytanii ale też ikona Londynu. W 2012 roku otrzymała nazwę Elizabeth Tower jako uczczenie 60-lecia panowania Królowej Elżbiety. Zapraszam na spotkanie z kolejną ikoną Wielkiej Brytanii, symbolem Londynu. Dziś o słynnym „Big Benie“.
Wieża którą można podziwiać obecnie nie jest pierwszą wieżą zegarową znajdującą sie przy budynku Parlamentu. Oryginalna wieża wybudowana zostłą w latach 1288 – 90 za panowania króla Edwarda I. Usytuowana była po północnej stronie nowego dziedzińca pałacowego i posiadała dzwon i zegar. Dzwon, najpierw nazwany „Great Edward” a później znany jako „Great Tom” odzywał się co godzinę. W 1367 roku druga wieża zastąpiła oryginalną. Był to pierwszy publiczny dzwoniący zegar w Anglii. W ciągu 1707 roku wieża popadła w ruinę i została rozebrana, a na jej miejscu ustawiono zegar słoneczny.
W wyniku okropnego pożaru w 1834r., który strawił niemal cały Pałac Westminster rozpisano konkurs dla architektów na projekt nowego pałacu. Z 97 zgłoszonych do konkursu projektów komisja wybrała projekt Sir Charles’a Barry’ego. Co ciekawe jego projekt początkowo nie przewidywał budowy wieży. Tę dodał do swojego projektu dopiero w 1836 roku. We wrześniu 1843 r, rozpoczęła się budowa wieży, która stała się ikoną dla całej Anglii, a która stoi do dnia dzisiejszego przy Parlamencie.
Barry był dobrym architektem ale nie był zegarmistrzem,więc poprosił swojego przyjaciela Benjamina Lewisa Vullamy’ego o zaprojektowanie zegara dla wieży dodanej do projektu. Wzbudziło to wiele kontrowersji wśród innych zegarmistrzów. Zdecydowano więc wybrać wykonawce zegara za pomocą konkursu. Na sędziego został mianowany królewski astronom – Sir George Airy, który mianował na swojego pomocnika mianował prawnika i utalentowanego zegarmistrza – amatora, Edmunda Becketta Denisona.. W konkursie zwyciężył Edward Dent, któremu powierzonno budowę zegara. Niestety jego śmierć w 1853 roku spowodowała, że nie ukończył on zegara. Prace do końca doprowadził jego pasierb Frederick. Budowa zegara ukończona została w 1854 roku i kosztowała £2500. W kwietniu 1859 roku zegar został umieszczony na wieży. Początkowo nie działał jako że żeliwne wskazówki były za ciężkie. Żeliwne wskazówki zastąpiono lżejszymi miedzianymi tak, że 31 maja 1859 roku , na krótko przed dodaniem „Wielkiego dzwonu” znanego dziś jako Big Ben, zegar zaczął odmierzać czas.
Bądź pierwszy, który skomentuje ten wpis